Wat is het?
Strikt genomen is ivermectine-overgevoeligheid geen aandoening, maar een gevoeligheid voor vergiftiging voor geneesmiddelen zoals ivermectine (veel gebruikt als bestrijdingsmiddel tegen parasieten) middelen tegen diarree bv. Loperamide, pijnstillers acepromazine en buterfanol. Mogelijk zijn er naast deze geneesmiddelen nog anderen die problemen kunnen geven.
Symptomen
Zijn vooral van neurologische aard zoals evenwichts- en bewegingsstoornissen, depressies, slaperigheid beven en overmatig speekselen.
Oorzaak
Een mutatie in het multidrug resistance gen 1 (MDR1) is verantwoordelijk. Heterozygoten hebben een licht tot matig verhoogde gevoeligheid, terwijl homozygoten voor het mutante allel het meest gevoelig zijn. Het MDR1-gen codeert voor de aanmaak van P-glycoproteïne (P-gp eiwit). Het P-gp eiwit werkt als een pomp, voornamelijk ter hoogte van de bloed-hersenbarrière, die ervoor zorgt dat tal van stoffen de hersenen niet of in slechts zeer geringe hoeveelheden binnendringen.
Mogelijke behandeling
Controle op de aanwezigheid van ivermectine-overgevoeligheid is belangrijk bij het voorschrijven van geneesmiddelen. Bij dieren met de mutatie wordt bij gebruik van genoemde geneesmiddelen aangeraden om de dosis met 25% te verminderen voor heterozygoot en met 35-50% voor homozygoot overgevoelige dieren. Geneesmiddelen waartegen ivermectine-overgevoelige dieren een normale tolerantie vertonen zijn o.a. cyclosporine, digoxine en morfine.
Erfelijkheid
Ivermectine-overgevoeligheid erft over als een autosomaal partieel dominant (intermediair) kenmerk. De frequentie van de MDR1-mutatie blijkt behoorlijk hoog te zijn en varieert volgens diverse studies en afhankelijk van het ras van 5 tot 55%.
Er is een DNA-test beschikbaar.